Arystoteles mówił: "Ruch jest życiem", lekarstwem z wyboru o bardzo szerokim i wszechstronnym zakresie działania. Uważał, iż ruch i aktywność fizyczna jest naturalną potrzebą człowieka, bez ruchu nie można zachować dobrego zdrowia.

Do zwolenników aktywnego trybu życia i stosowania wysiłku w leczeniu chorób należeli również m.in. najwybitniejsi lekarze ery starożytnej Hipokrates i Galen, ojcowie medycyny.

 

Z kolei Platon postulował zmianę sposobu używania ówczesnej medycyny: jako niedopuszczalną perwersję  traktował on prowadzenie leniwego, nieumiarkowanego oraz rozwiązłego życia i stosowanie medycyny jako środka dla rozwiązywania wynikających stąd zdrowotnych problemów.

 

Starożytni Rzymianie mawiali „Mens sana in corpore sano” – w zdrowym ciele zdrowy duch. Ćwiczenia fizyczne traktowali jako ważny element higieniczny sprzyjający pielęgnowaniu ciała i zachowaniu zdrowia. W przeszłości aktywność fizyczna postrzegana była jako antidotum przeciwdziałająca chorobom wywoływanym przez hipokinezję.

Wielkim orędownikiem i propagatorem ćwiczeń fizycznych dla zdrowia, w Polsce, w XVI wieku był nadworny lekarz Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy Wojciech, Oczko twierdząc iż: „Ruch jest w stanie zastąpić każdy lek, lecz wszytki leki razem wzięte nie zastąpią ruchu”.

 

Również Największy Autorytet Współczesnego Świata – Ojciec Święty Jan Paweł II, pokazywał swym życiem, że o zdrowie nie wystarczy się tylko modlić. Rozumiał, jak mało kto, że „w realnej posłudze miłości trzeba nie tylko mieć zdrowie, ale – chcieć je umacniać, a także realnie pomnażać”. I tak też czynił.

 

Aktywność ruchowa w sferze biologicznej kształtuje zdrowego, sprawnego i odpornego na negatywne wpływy środowiska człowieka. Bez względu na wiek uprawiającego ją ma pozytywny wpływ na szereg właściwości fizjologicznych, odpornościowych, adaptacyjnych, procesy metaboliczne i hormonalne. Zwalnia proces pogarszania się wydolności, zmniejsza prawdopodobieństwo nadwagi i otyłości, jest silnym bodźcem niezbędnym dla prawidłowego rozwoju i czynności narządu ruchu, pomaga leczyć choroby nowotworowe i zwyrodnienia kręgosłupa. Bodźce w postaci ruchu zawartego w różnych jego formach poprawiają nie tylko stan funkcjonalny, ale także zdrowotny, psychiczny, społeczny i intelektualny. Ruch jest więc swego rodzaju lekiem o którym Profesor Dega napisał: „Ruch jako lek nie ma substancji ani opakowania, substancją tego leku jest pomysł zrodzony z nauki i doświadczenia, jego podanie wymaga prawdziwego mistrzostwa, przekazanie go (…) wraz z osobowością i sercem czynni ten lek niezastąpionym”

 

Oprócz optymalnej aktywności ruchowej wystepuje wiele nieprawidłowości żywieniowych w dietach młodziezy co stwarza w odroczonym czasie, zwiększone ryzyko rozwoju wielu chorób przewlekłych. Spośród najważniejszych wad wymienić można: nieregularność w spożywaniu posiłków, brak posiłku podczas pobytu w szkole, za małe spożycie warzyw i owoców, oraz produktów mlecznych, zakupy w sklepikach szkolnych niezdrowej żywności, zbyt dużą zawartość w dietach tłuszczu, saharozy, sodu, fosforu, a zbyt małą, wapnia, wit D, B1 i B2.